بدرود اي پيامبر خدا! بدرود اي مدينه! بدرود نه از دل و جان، بلکه با تن و جسم که به قول خواجه حافظ:

به تن مقصّرم از دولت ملازمتت

ولي خلاصه جان، خاک آستانه تست

گرچه رو به کعبه دارم، اما از مدينه دل نمي کنم:

مي روم وز سر حسرت به قفا مي نگرم

خبر از پاي ندارم که زمين مي سپرم

پاي مي پيچم و چون پاي دلم مي پيچد

بار مي بندم و از بار فرو بسته ترم