السلام علیک یا رسول الله صل الله
علیه و آله
اینجا مدینه است.
مدینه الرسول . شهری که جای جایش یادآور غم و سختی های خانواده ایست که بعد از
هزار و چهارصد سال هنوز ظلم و ستم رفته به این خانواده باقیست و عثمانیان هنوز
کینه ی علی و آلش را بر سینه دارند.

اینجا مدینه است .

دلم گرفته ، اینبار بیشتر از هر
دفعه ی دیگر

محدودیت ها برای خانم ها بیشتر از
قبل شده . درهای بقیع فقط ساعت چهار تا شش باز میشود و دیگر حتی نمی توانی قبور
ائمه را از پشت پنجره ببینی .

ولی لذت بخش است این محدودیت ها
گاهی .

" الانسان حریص بما منع "
را اینجا درک میکنی.
وقتی فقط یک ربع در روضه منوره فرصت داری و نه بیشتر، انگار قدرش را بیشتر میدانی.
وقتی پشت بقیع هاج و واج به اطرافت و به دیوار هایی که نمیگذارند تو جلوتر بروی،
نگاه میکنی، انگار دلت بیشتر میشکند و مخلصانه تر زیارتشان میکنی.

وقتی نمیتوانی به راحتی نام مادرت
را بیاوری و سلام بر ایشان بفرستی و قاتلانشان را لعن کنی، انگار درون دلت بیشتر و
سبکبال تر صحبت میکنی .

 من به نیت تو اینجا سلام داده ام ولی تو هم هم
اهنگ من بخوان :

السلام علیک یا خاتم الانبیا صل
الله علیه و آله
السلام علیک یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها

السلام علیک یا ام الحسین الشهید
علیه السلام

السلام علیک یا مولای یا ابا محمد
الحسن ابن علی

السلام علیک یا زین العابدین

السلام علیک ایها الباقر بعلم الله

السلام علیک ایها الامام الصادق

السلام علیکم جمیعا و رحمته الله و
برکاته